கேரக்டர் 'சர்வர்' சந்தானம்


சினிமாக் கொட்டகை யில் 'இன்டர்வெல்' நேரம். திடீரென்று பெஞ்சு வகுப் பிலிருந்து ஒரு சீட்டிச் சப்தம் கேட்டது. ஒரு 'பரட்டைத் தலை' பெஞ்சு மேல் நின்றுகொண்டு 'பால்கனி' பக்கமாகத் திரும்பி, 'டேய்! அதோ பாருடா, சினிமா ஸ்டார் மிஸ். சந்திரா ராணி...' என்று கத்தினான். உடனே பத்துப் பதினைந்து பேர் மளமளவென்று பெஞ்சு மீது ஏறி நின்று சீட்டியடிக் கத் தொடங்கிவிட்டார்கள்.
அத்தனைக் கும்பலில், அந்த அரை வெளிச்சத்தில் சினிமா ஸ்டார் சந்திரா ராணியைக் கண்டுபிடித் தது வேறு யாருமல்ல... சர்வர் சந்தானம்தான்!
'புஸ்' என்று வளர்ந்து புதர் போல் பூத்து நிற்கும் கிராப்பு; சலவையிலிருந்து வந்த மல் ஜிப்பா; அதற் குள்ளே தெரியும் வலை பனியன்; கழுத்தைச் சுற்றிலும் 'டெக்னிக்கலர்' கர்சிப் ஒன்று; கழுத்திலே மெல்லிய சங்கிலி; நெற்றி யில் பெரிய குங்குமப் பொட்டு.
அவன் ஆஸ்தியெல்லாம் ஒரு டிரங்குப் பெட்டிதான். அந்தப் பெட்டிக்குள் ஒரு முகம் பார்க்கும் கண்ணாடி, சீப்பு, சோப்பு, ஷேவிங் செட், பவுடர் டப்பா, சினிமாப் பாட்டுப் புத்தகங் கள் இவ்வளவும் இடம் பெற்றிருக்கும். டிரங்குப் பெட்டியைத் திறந்தால் பிரபல சினிமா நட்சத் திரங்களின் வர்ணப் படங் கள் ஒட்டப்பட்டிருக்கும்.
யாராவது உப நடிகர் களோ, ஸ்டுடியோக்களில் வேலை செய்பவர்களோ, அவன் ஓட்டலுக்கு வந்து விட்டால் போதும்... அவர் களை லேசில் விடமாட் டான்!
''வாங்க அண்ணா! நீங்க 'பாட்டியே தாத்தா வின் பத்தினி' என்கிற படத்திலே காமெடியனா நடிச்சிருக்கீங்களே... நான் நேத்துதான் பார்த்தேன்! சொல்றேனேன்னு கோவிச் சுக்காதீங்க, படம் சுமார் தான்! போட்டோகிராபி மட்டம். ரிக்கார்டிங்கும் மோசம்! படம் ஓடறது உங்களாலேதான். எனக்குக் கூட சினிமாவிலே ஆக்ட் பண்ணணும்னு ரொம்ப நாளா ஆசை. நீங்க மனசு வைத்தால்...'' என்று ஓர் அசட்டுச் சிரிப்பு உதிரும் அவன் இதழ்களிலிருந்து.
செவ்வாய்க்கிழமை யன்று 'மனோகரா கபே'க்கு வார விடுமுறை. ஆனால், அன்றுதான் சந்தானத்துக்கு வேலை அதிகம்! காலை ஏழு மணிக்கே புறப்பட்டு விடுவான். கோடம்பாக்கம் ரயில்வே கேட்டுக்கருகே போய் நின்றுகொண்டு ஸ்டுடியோக்களுக்குச் செல்லும் கார்களையும், நட்சத்திரங்களையும் சென்ஸஸ் எடுத்துக்கொண்டு இருப்பான். அது முடிந்ததும் டி.நகர், காந்தி நகர், கோபாலபுரம் என்று நட்சத் திரங்கள் வாழும் க்ஷேத்திரங்களுக் கெல்லாம் ஒரு முறை போய் தரிசித்துவிட்டு வருவான்.
சினிமாப் பத்திரிகைகளில் கேள்வி பதில் பகுதியை துருவித் துருவிப் படிப்பான். தான் எழுதிப் போட்ட கேள்விக்குப் பதில் வந் திருக்கிறதா என்று ஒவ்வொரு பத்திரிகையாக வாங்கிப் பார்த்து ஏமாந்து போவான்.
எப்படியாவது சினிமாவில் தலை காட்டிவிடவேண்டும் என்று துடியாய்த் துடித்தான். சுருட்டை மயிர் இருந்தால் சினிமாவில் சேருவது சுலபம் என்று நினைத் திருந்த அவனுக்கு ஒரு சான்ஸ் கூடக் கிடைக்கவில்லை. தனக்கு ஏற்பட்ட தோல்விகளைக் கண்டு கிராப்பை வேறு விதமாக வாரிப் பார்த்தான். நாசூக்காக மீசை வைத்துப் பார்த்தான். குங்குமப் பொட்டைச் சிறிதாக்கினான். எதற்கும் பலன் இல்லை.
அப்புறம் ஒருநாள், அவனுக்கு ஒரு ஸ்டுடியோவில் வேலை கிடைத்தது. ஸ்டுடியோ காண்டீ னில் சர்வர் வேலைதான். ஆனால், அதற்காக அவன் வருத்தப்பட வில்லை.
தினமும் ஸ்டுடியோவுக்கு வரும் ஸ்டார்களை நேரில் பார்த்துக்கொண்டிருக்கலாம் அல்லவா?





நன்றி : விகடன் பொக்கிஷம் (13.3.1960)