கேரக்டர் 'ஆப்பக்கடை' அம்மாக்கண்ணு
''சீ... கய்தே! இன்னாடா முறைக்கிறே! இந்த அம்மாக் கண்ணு கிட்டே வெச்சுக்காதே உன் வேலையெல்லாம்..! ஆப்பக் கரண்டியாலேயே போடுவேன். நெதம் நெதம் வந்து நாஷ்டா பண்ணிட்டுப் போனியே, அதப் போல பாக்கியைக் குடுக்க புத்தி வாணாம்? பெரிசா மீசை வச்சிக்-கினு வந்துட்டான்!''
''மோவ்... தாஸ்தி பேசாத! பாக்கி வேணும்னா மரியாதையா கேட்டு வாங்கிக்க. நான் யார் தெரியுமா?''
''நீ யாராயிருந்தா எனக்கு இன்னாடா! பெரிய கவுனரா நீ! கயித கெட்ட கேட்டுக்கு மருவா தியாம் மருவாதி! துட்டை வெச் சுட்டு ரிஸ்காவை இசுடா! கண் மறைவாவா சுத்திக்கினுக்கீறே, பேமானி!''
கூவம் நதி வாராவதிக்கு அருகில் ஒரு கட்டைத் தொட்டி. அதற்குப் பக்கத்திலுள்ள மரத்தின் கீழ்தான் அம்மாக்கண்ணுவின் ஆப்பக்கடை.
பொழுது விடிந்தால் அந்தப் பேட்டையிலுள்ள போலீஸ் காரர்கள், கை வண்டிக்காரர்கள், ஏழைகள், பிச்சைக்காரர்கள் எல்லோரும் நாஷ்டாவுக்கு அம் மாக்கண்ணுவின் கடையைத் தான் நாடி வருவார்கள்.
அவள் சுட்டுப்போடும் ஆப்-பங்களைச் சாப்பிட்டுவிட்டுச் சிலர் காசு கொடுப்பார்கள். சிலர் கடன் சொல்லி-விட்டுப் போவார்கள். ஆனால் அம்மாக்-கண்ணுவை ஒருவரும் ஏமாற்ற முடியாது. டாணாக்காரர்கள் யாராவது வந்தால், ''இன்னா பல்லைக் காட்டறே? ஓசி நாஷ்-டாவா?'' என்பாள். கார்ப்பரேஷன் ஆள் வந்தால், ''இங்கே ஓசிலே துண்ணுட்டு, அங்கே போயி ஆப்பத்திலே ஈ மொய்க்கு-துன்னு கேசு எழுதிடு. ஏன்யா... ஈ மொய்க்-கிற ஆப்பத்தை நீ மட்டும் துண்ணலா-மாய்யா?” என்று கேட்பாள்.
வெளிப்பார்வைக்கு அவள் சற்றுக் கடுமையாகத் தோன்றினாலும், இளகிய மனசு படைத்தவள். கஷ்டப்படுகிறவர் களுக்குத் தன்னை மீறியும் உபகாரம் செய்யும் குணம் அவளிடம் உண்டு.
''பாக்கி கொடுக்க முடியலேன்னா, அதுக்காக ஏண்டா தலை தப்பிச்சுக்கினு திரியறே? பணம் கெடைக்கிறப்போ கொடு. நான் மாட்டேன்னா சொல்றேன்? இதுக்காவ நாஷ்டா பண்ண வரதையே நிறுத்திடறதா? ஒழுங்கா வந்து சாப்பிட் டுக்கினு போயிக்கினு இரு'' என்று சில ரிடம் அன்பொழுகப் பேசி அனுப்புவாள்.
''நாடாரே, கொஞ்சம் கடையைப் பார்த்துக்க. கஞ்சித்தொட்டி ஆசுபத்திரி வரைக்கும் போயிட்டு வந்துடறேன்!''
''ஆசுபத்திரியிலே இன்னா வேலை?''
''முருவன் இல்லே... அதாம்பா, நெதைக் கும் இங்கே வந்து ஆப்பம் துண்ணுவானே, பிச்சைக்கார முருவன்... அவன் மேலே கார் மோதிடுச்சாம், பாவம்! ஆசுபத்திரியிலே படுத்-திருக்கானாம். அவனைப் போய் பாத்-துட்டு, ரெண்டு ஆப்பத்-தையும் குடுத்துட்டு வந்-துடறேன்!''
''சரி; கொஞ்சம் பொயலை இருந்தா குடுத் துட்டுப் போ!'' என்பார் நாடார்.
''உக்கும்! ஈர வெறவெல் லாம் வித்து வர துட்டை முடிபோட்டு வச்சுக்கோ'' என்று சொல்லிக் கொண்டே, இடுப்பில் உள்ள சுருக்குப் பையைத் திறந்து புகையிலையை எடுத்துக் கொடுத்து விட்டுப் போவாள்.
அம்மாக்கண்ணுவுக் குக் கொஞ்சம் சினிமாப் பயித்தியமும் உண்டு. மலையாளத்தார் டீக் கடை மீது வாரா வாரம் சினிமா விளம்பர போர்டு கள் கொண்டு வந்து வைப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டே இருப்பாள். அதற்காக மலையாளத் தாருக்கு 'போர்டு பாஸ்' வரும் என்பதும் அவளுக் குத் தெரியும்.
''இன்னா மலையாளம்! வாத்தியார் படம் வந்துக் குதாமே... ஒரு பாஸ் குடேன், பாத்துட்டு வரேன்'' என்று கேட்டு வாங்கிக்-கொண்டு போய்ப் படம் பார்த்துவிட்டு வந்து-விடு-வாள்!
''மோவ்... தாஸ்தி பேசாத! பாக்கி வேணும்னா மரியாதையா கேட்டு வாங்கிக்க. நான் யார் தெரியுமா?''
''நீ யாராயிருந்தா எனக்கு இன்னாடா! பெரிய கவுனரா நீ! கயித கெட்ட கேட்டுக்கு மருவா தியாம் மருவாதி! துட்டை வெச் சுட்டு ரிஸ்காவை இசுடா! கண் மறைவாவா சுத்திக்கினுக்கீறே, பேமானி!''
கூவம் நதி வாராவதிக்கு அருகில் ஒரு கட்டைத் தொட்டி. அதற்குப் பக்கத்திலுள்ள மரத்தின் கீழ்தான் அம்மாக்கண்ணுவின் ஆப்பக்கடை.
பொழுது விடிந்தால் அந்தப் பேட்டையிலுள்ள போலீஸ் காரர்கள், கை வண்டிக்காரர்கள், ஏழைகள், பிச்சைக்காரர்கள் எல்லோரும் நாஷ்டாவுக்கு அம் மாக்கண்ணுவின் கடையைத் தான் நாடி வருவார்கள்.
அவள் சுட்டுப்போடும் ஆப்-பங்களைச் சாப்பிட்டுவிட்டுச் சிலர் காசு கொடுப்பார்கள். சிலர் கடன் சொல்லி-விட்டுப் போவார்கள். ஆனால் அம்மாக்-கண்ணுவை ஒருவரும் ஏமாற்ற முடியாது. டாணாக்காரர்கள் யாராவது வந்தால், ''இன்னா பல்லைக் காட்டறே? ஓசி நாஷ்-டாவா?'' என்பாள். கார்ப்பரேஷன் ஆள் வந்தால், ''இங்கே ஓசிலே துண்ணுட்டு, அங்கே போயி ஆப்பத்திலே ஈ மொய்க்கு-துன்னு கேசு எழுதிடு. ஏன்யா... ஈ மொய்க்-கிற ஆப்பத்தை நீ மட்டும் துண்ணலா-மாய்யா?” என்று கேட்பாள்.
வெளிப்பார்வைக்கு அவள் சற்றுக் கடுமையாகத் தோன்றினாலும், இளகிய மனசு படைத்தவள். கஷ்டப்படுகிறவர் களுக்குத் தன்னை மீறியும் உபகாரம் செய்யும் குணம் அவளிடம் உண்டு.
''பாக்கி கொடுக்க முடியலேன்னா, அதுக்காக ஏண்டா தலை தப்பிச்சுக்கினு திரியறே? பணம் கெடைக்கிறப்போ கொடு. நான் மாட்டேன்னா சொல்றேன்? இதுக்காவ நாஷ்டா பண்ண வரதையே நிறுத்திடறதா? ஒழுங்கா வந்து சாப்பிட் டுக்கினு போயிக்கினு இரு'' என்று சில ரிடம் அன்பொழுகப் பேசி அனுப்புவாள்.
''நாடாரே, கொஞ்சம் கடையைப் பார்த்துக்க. கஞ்சித்தொட்டி ஆசுபத்திரி வரைக்கும் போயிட்டு வந்துடறேன்!''
''ஆசுபத்திரியிலே இன்னா வேலை?''
''முருவன் இல்லே... அதாம்பா, நெதைக் கும் இங்கே வந்து ஆப்பம் துண்ணுவானே, பிச்சைக்கார முருவன்... அவன் மேலே கார் மோதிடுச்சாம், பாவம்! ஆசுபத்திரியிலே படுத்-திருக்கானாம். அவனைப் போய் பாத்-துட்டு, ரெண்டு ஆப்பத்-தையும் குடுத்துட்டு வந்-துடறேன்!''
''சரி; கொஞ்சம் பொயலை இருந்தா குடுத் துட்டுப் போ!'' என்பார் நாடார்.
''உக்கும்! ஈர வெறவெல் லாம் வித்து வர துட்டை முடிபோட்டு வச்சுக்கோ'' என்று சொல்லிக் கொண்டே, இடுப்பில் உள்ள சுருக்குப் பையைத் திறந்து புகையிலையை எடுத்துக் கொடுத்து விட்டுப் போவாள்.
அம்மாக்கண்ணுவுக் குக் கொஞ்சம் சினிமாப் பயித்தியமும் உண்டு. மலையாளத்தார் டீக் கடை மீது வாரா வாரம் சினிமா விளம்பர போர்டு கள் கொண்டு வந்து வைப்பதைப் பார்த்துக் கொண்டே இருப்பாள். அதற்காக மலையாளத் தாருக்கு 'போர்டு பாஸ்' வரும் என்பதும் அவளுக் குத் தெரியும்.
''இன்னா மலையாளம்! வாத்தியார் படம் வந்துக் குதாமே... ஒரு பாஸ் குடேன், பாத்துட்டு வரேன்'' என்று கேட்டு வாங்கிக்-கொண்டு போய்ப் படம் பார்த்துவிட்டு வந்து-விடு-வாள்!
நன்றி : விகடன் பொக்கிஷம் (26.2.1961)
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக